Blokkentoren

Details zo goed waarnemen, is dat nou wel zo leuk? Dat is wat ik vroeg tijdens een van mijn sessies Brainblocks met, laten we hem Bas noemen.
Bas dacht even na en ging aan de slag met de blokken. Alle kleuren en formaten werden verwerkt tot een groot bouwwerk. Pas toen het hele bouwwerk af was, begon Bas met praten.
Kijk, zo moet je het voor je zien dat er bij mij gebeurd in mijn hoofd: Ik zie geen groot geheel, alleen details, dus 1 blokje is 1 kloppend feit in mijn hoofd. Al die blokjes samen vormen een bouwwerk. Het vervelende is dat als 1 feit niet klopt, of niet op de goede plek blijkt te liggen, deze uit het bouwwerk moet. Ik heb bv iets niet goed begrepen, of verkeerd gelabeld. Hierdoor komen er gaten in mijn bouwwerk. Dit maakt het instabiel in mijn hoofd. Ondertussen is hij bezig met een soort van Jenga spel, bij mij is deze keer niet de spanning of de toren omvalt aanwezig, maar het besef dat dit daadwerkelijk in zijn hoofd zo gebeurd en ik besef me hoe heftig dit moet zijn voor hem.
Bas gaat onverstoorbaar verder: Dat is erg lastig, want als het bouwwerk instort, dan heb ik weer een terugval, dan loop ik vast en moet ik weer opnieuw de blokken bij elkaar vegen en weer gaan bouwen met wat ik op dat moment weet.
Als ik, nog nadenkend over wat hij heeft laten zien, aangeef dat me dit erg moeilijk en ingewikkeld lijkt, kijkt hij even met een wazige blik op van zijn half ingestorte bouwwerk. Ja, soms wel is zijn simpele antwoord. Daarna vervolgd hij: Maar ben ik blij dat ik deze manier van waarnemen heb en niet zo’n onlogische en onoverzichtelijk manier als jij hebt. Dan zou ik pas in de war raken, dit snap ik tenminste en kan ik overzien… Verschrikkelijk zoals jullie denken, moet er niet aan denken.
Die Bas…, zo had ik het nog niet bekeken, dank je wel dat je mij even uit mijn kokervisie hebt gehaald.