Masker

Oké, dit gesprek gaan we nog een keer doen, maar dan eerlijk….
De verwarring was van haar gezicht te lezen toen ik haar dit zei. Dan zie ik boosheid in haar ogen komen, gevolgd door twijfel, zelfs wat angst misschien. Ik blijf rustig afwachten,
ik heb geduld en tijd.Voorzichtig beginnen we nog een keer hetzelfde gesprek over wat ze deze week heeft meegemaakt en daarbij bespreken we wat wel werkte en wat niet. Nu komen we pas tot de kern en kunnen we het echte gesprek hebben over hoe moeilijk en verwarrend sommige situaties geweest zijn. We zien dezelfde patronen terugkomen in verschillende situaties en gaan op zoek naar mogelijkheden om hier anders mee om te kunnen gaan de komende weken.
Alle twijfel, boosheid , angst is uit haar ogen verdwenen als we zo bezig zijn samen. Ze lijkt comfortabel met haarzelf en de omgeving en als we aan ons laatste beetje thee bezig zijn zegt ze (zo lijkt het) uit het niks: Hoe doe jij dit nou! Hoe kan jij nou zien dat ik niet eerlijk was en hoe kan ik mijn masker nou zo makkelijk afgezet hebben bij jou?
Ik weet het niet meissie, maar ik ben blij dat je het gedaan hebt. Je masker helpt jou heel vaak en ik snap dat het is op dit moment ook nodig om je staande te kunnen houden grip te krijgen op zaken. Zonder masker is het nog te moeilijk en spannend. Maar je moet ook zonder masker naar jezelf durven blijven kijken en de angsten aangaan om te kunnen groeien.
We ronden het gesprek af, de thee is op en de eerlijkheid maakt weer plaats voor het masker. En dat is oké! Tot volgende week…